Które biura podróży są bezpieczne?
Tematyka:
Moim zdaniem ten przypadek jest przykładem efektów kilkunastoletniej rabunkowej działalności "mózgów" korporacyjnych. Duży może więcej, nie liczy się z nikim. Pracownicy korporacji dopóki są w tej korporacji w totalnie bezmyślny sposób "zjadają" otoczenie w imię narzuconego im w pracy "Boga" - korporacji . Nie liczy się nic - ludzie, kontrahenci, rodzina. A wyznacznikiem dobrej relacji jest pochwała od zwierzchnika . ostatnio mój znajomy, który zaczynał 10 lat temu jako szeregowy pracownik w jednej z największych korporacji , teraz został dyrektorem regionalnym. Bardzo dobry człowiek, w dodatku niezwykle pracowity i kontaktowy. stąd osiągnięcia. Przydatny korporacji. Zapytałam jak sobie radzi jako dyrektor - on uczciwy, wrażliwy człowiek. Jak sobie radzie wobec rabunkowej działalności firmy "kosimy wszystko i wszystkich, żeby tylko przetrwać). Powiedział, że ma czasami wyrzuty sumienia, że prywatnie nie dusi tak bardzo jak zawodowo. a przecież mógłby bardziej. Jako szef miał ostatnio problem, bo w jakiś okresowych wypowiedziach przesyłanych do zarządu jego podwładna zdawkowo dała do zrozumienia żę relacja między nimi jest nie taka. I co sie okazało? nie martwił się tym co ona myśli. tylko tym ,że to się dostanie do centrali. czyli moje jest najmojsze.!!! a swoją drogą , jak usłyszałam, że dorośli ludzie składają okresowo samoocenę. Cóż to jest innego jak nie samokokrytyka. samodonos? broniąc siebie, lepiej w podtekście zasugerować, że to szef jest coś nie tego. w tym momencie pomyślałam, zupełnie jak dzieci w przedszkolu - zbierają odznaki. jak nie zdążą będzie źle. Metody są te same, tylko technika i narzędzia inne. żal żal. że ludzie pozwolili sprowadzić to roli narzędzia wykaszania "dżungli" dookoła.
a potem co? dostaną kopa w tyłek , bo się wypalili. niech sobie radzą dalej sami. Wtedy otwierają oczy, że jest normalne życie, w którym nie stoi za nimi korporacja. że sami muszą walczyć o każdy dzień , o to żeby zarobić na chleb. I co się okazuje? Tkwili w takim gównie, że teraz długi się nie mogą pozbierać. Bo mówią jakimś chorym językiem, którego nauczyli się w robocie, bo mają jakieś takie dziwne dla szarych obywateli poglądy.
Wtedy przezywają szok. niczym dzikie zwierzęta, które żyły w zoo , dostawały zabawki i jedzenie wypuszczone do lasu, w którym muszą sobie radzić sami.
nie jest to pewnie pocieszenie dla nas, spychanych na margines życia społecznego, ale przynajmniej nie miejmy sobie za złe, że dzieje się co się dzieje. I że nie jest to nasza wina.
dziennikarze, też niestety należą do tych którzy bardzo powierzchwonie patrzą na wiele spraw, bo też mają swoje limity, gdzieś pracują, ktoś płaci za ich pensje, zleca artykuły, audycje.
i tak wszystko kręci się tak jak to Wielki Brat korporacyjny sobie zaplanował.
szary rynek rośnie, Rząd takimi działaniami w różnych branżach go wspiera. Wspiera też podmioty gospodarcze z innych krajów. podatki zamiast do Polski - idą za granicę. A u nas rosną koszty utrzymania bezrobotnych- byłych przedsiębiorców. Trzeba ich leczyć. Oni składek nie płacą na ZUs, bo już przechodzą na garnuszek państwa. mlodzi wyjeżdżają do pracy za granicę.
to my musimy naciskać na media, samorządy . Domagać się prawdy. piętnować manipulację, fałszywe przedstawianie realiów. zabierając nam pracę niszczy się nasze życie. Naszych rodzin. Przyszłość kraju, świata.
korporacyjny system, styl pracy, roszczeniowa postawa wobec świata, przedmiotowe traktowanie wszystkiego i wszystkich - mniejszych od nas
